علیرضا حقیقی

ازونجایی که به فوتبال علاقه‌ی آنچنانی ندارم، تا همین دو سه هفته پیش، قبل از اینکه بازی اوّل ایران در جام‌جهانی شروع بشه، هیچ ایده‌ای نداشتم که دروازه بان تیم ملّی کیه و چه شکلیه. حتّی توی بازی اوّلمون با نیجریه هم کاملاً خنثی از کنار دروازه‌بان گذشتم!

تا اینکه عکس‌العمل مردم، چه ایرانی و چه خارجی، نسبت به حقیقی تو دنیای مجازی، نظرم رو جلب کرد و همون‌جا بود که اسمش رو گوگل کردم. یه دروازه بان ۲۶ساله‌، که از بس همه گفتند خوش‌تیپه، و حرف حساب جواب نداره، منم قبول کردم که خب خوش‌تیپه دیگه!

توی بازی دوّم خوب بازی کرد و بازی سوّم رو با همه تلاشی که کرد، خراب کرد! حقیقی رو دوست دارم فقط به دو دلیل! ۱. مث خودم خوشتیپه! ۲. حقیقی به من ثابت کرد که ملّت امروز از یکی بت میسازند، فردا همون ملّت با پتک همون بتی که خودشون ساختند رو خراب می‌کنند. مهم نیست چقدر خوب یا بد بازی کرد، مهم اینه که جُلبزه و جَنَمش رو داشت، می‌دونست چی‌ می‌خواست، رفت دنبال هدفش و عابدزاده شد!

من از بازی ایران-ارژانتین تا خداحافظیش با تیم ملّی طرفدارشم. والسلام...

پ.ن: اشکان دژآگه رو هم دوست دارم، شاید بخاطر اینکه خیلی خودشه...

ریاضیات

نمی‌دونم چرا از هر راهی حساب می‌کنم، نود دقیقه کلاس‌های من بدون پونزده دقیقه استراحت بین دو نیمه و با احتساب حضور و غیاب اوّل کلاس، حداقّل سه ساعت و هفت دقیقه از دوتا چهل و پنج دقیقه‌ی بازی‌های فوتبال‌ جام جهانی برزیل با وقت اضافه دیرتر می‌گذره. راستی، کیروش فحش نیست؟

ایران-آرژانتین

همین که آرژانتین با اون همه ادّعا و عظمت و قدمتش تو فوتبال جهان و جام جهانی، و با داشتن اون‌همه ستاره گرون قیمت و سرشناس تو تیمش، تونست با وقت کشی و آوانتاژ داور، اونم تو وقت اضافی، تازه با بی دقتی ما و لو رفتن توپ جلو دروازه خودمون به زور فقط یه گل به تیممون بزنه، یعنی ما بردیم...

http://instarad.io/pedropanah/130632