_{تمام لحظه های من امروز
از تو خالی بود
و حجم ساکت اندیشه های تب دارم
پر از صدای نفسهای غربتی مأنوس
پر از صدای آرام رویش یک غم مشکوک
به ناشناس ترین جای خاکهای دلم بود ...
شبیه معجزه هستی
کمی دروغ ، کمی راست
شبیه یک شب غمگین
که فارغ از غم فرداست
شبیه معجزه هستی
شبیه آنچه دلم خواست .
کدام بغض پس از تو
مرا به سوگ دستهای تو خواهد نشاند
می دانی ؟!
مرا ، هجوم ثانیه هایی که خالی از توست
به بستر کدام گریه ی تنها و تلخ خواهد برد ؟!
عداوت دل این روزگار نفرینی
دل مرا به دست که خواهد سپرد بعد از تو ؟
برای ساده لوحی این روزها دلم میسوخت
تمام روز یه چیزی شبیه یک اندوه
به نفی معجزه ای ساده
و نفی ساده ی اعجاز چشمهای تو
به روزهای تلخ پس از تو
فکر میکردم .}