پاچه

قبلاً وقتی میدیدند طرف غریبه‌ست، دولا سه‌لا می‌کردند تو پاچش! الآن از دم، به صورت دیجیتالی، دولا چهارلا میکنند تو پاچه هر کی بتونند. بعد چون همه می‌بینند بقیه هم همینقدر رفته تو پاچشون، خیالشون راحت می‌شه و اعتراضی هم نمی‌کنند. خیلی شیک و ساده برگزار می‌کنند، همه هم در نهایت راضیند.

مثلاً ورودی پارکینگ بر فرض مثال هزار تومنه، چه ۵ دقیقه پارک کنی چه تا شب که پارکینگ می‌بنده، باید این هزار تومنو بدی، دقیقاً مث آشِ کَشک خالته! بعدم چون همه میدند تو هم باید بدی دیگه....

قضاوت یا حقیقت، مساله این است :)

تو اصفهان بین ۲ تا سه روز طول میکشه تا یه پسر معمولی، با یه تیپ و قیافه‌ی متوسط، با یه ماشین معمولی، مُخ یه دختر معمولی رو بزنه و ببره باهاش شپلکس کنه. تو این سه روز هم سه تا حداقل ۳۰ هزار تومن، باید پول کافی‌شاپ و پاستیل و لواشک و شام بده، درسته؟ به عبارتی یه چیزی حدود ۱۰۰ هزار تومن باید دست تو جیب مبارکش کنه تا بتونه با یکی شپلکس کنه. تهران همین هزینه تقریباً سه برابر میشه، یعنی باید روزی حداقل نود تومن پسره پیاده بشه که بتونه با یه دختر شپلکس کنه.

حالا بعضی از پسرا هستن که هزینه این سه روز رو تو یه شب به یه نفر میدن. به این افراد "هابلین"، جمع مکثر هَبَل، میگویند.  یه عدّه از دخترا هم هستند که همون هزینه ۳ روز رو تو یه شب میگیرن و هر جور خواستن خرجش میکنن. به این دسته از افراد هم "زحمت کشین" اطلاق میشه! اینا همرو گفتم که اینو بگم!

هر کی چهار روز بات اومد بیرون و باهات شام و نهار خورد بعد بهت داد، مریم مقدس نیست، شاید زحمتکش باشه. ازون طرف هم هر کی چهار روز بردت بیرون گردوندت نمیخواد بگیرتت، شاید میخواد، لا الاهَ الَ لاه...

بعد حالا همه اینا یه ور، برعکس همه اینا هم از اونور صادقه. یعنی هر کی هم که روز اول شپلکس کرد، الزاماً هَبل یا زحمتکش نیست!...

پند داستان این بود که، کلاً بیاید همدیگرو قضاوت نکنیم. به این قبله منم هدفم فرهنگ سازی بود، اصن قصد نداشتم قیمت بدم کار و کاسبی مردمو کساد کنم. یعنی میگم سرعت اتفاق افتادن این قضیه ربطی به اون قضیه نداره. اگه متوجه نشدی طوری نیست، شما قضاوت نکنی حله، گور بابای هدف من!

وقتی نداریم، وقتی داریم...

خیلیا عادت کردن وقتی نمیتونن به چیزی که میخوان برسن، یا چیزی که میخوان داشته باشن رو ندارن، یه بامبولی واسش پیدا میکنن که اون حس سوزش عضو، یکم تسکین پیدا کنه...

وقتی نمیتونن دور دنیا رو بگردند، ایران انقدر جاهای قشنگ داره که هنوز ندیدی! هیچ جای دنیا به قشنگی ایران نیست. از تمام دنیا میان ایرانو ببینن! 

وقتی یه بدنساز خوش‌هیکل میبینن، اینا همش پودر و قرص و آمپوله، کسی دیگه ازینجور هیکلا دوست نداره که. هر وقت بدنسازی رو ول کنی همش میره.  

وقتی آیفون ندارن، آیفون دیگه دست هر ننه قمری هست. آیفون اصن تو ایران کارایی نداره. پول مارکشو میگیره! سامسونگ همون امکاناتو داره با نصف قیمت. تازه مگاپیکسل دوربینشم بیشتره.  

وقتی دختر خوشگل بهشون پا نمیده، اینا ادا ت ن گ ا رو در میارن. اینا دردشون پوله،آهن پرستن! 

وقتی پولدار میبینن، معلوم نیست پولشو از کجا درآورده. یا دزده یا خ**ه مال. اصن اینا بلد نیستن زندگی کنن با پولشون.

وقتی ماشین خوب میبینن، اینا یه مشت آقازاده و دزدن، پول من و تورو نگا چی سوار شدن! عقده ماشین دارن.  

وقتی تحصیل کرده میبینن، تحصیل تو ایران اشتباه محض! من پسر عموم لیسانس مکانیک داره الآنم بیکاره. میدونی چقدر دکتر بیکار داریم؟  

وقتی ورزشکار میبینن، اینا بعداً همش عامل هزار آسیب دیدیگی و درد و مرضه! منم دبیرستان که بودم فوتبال بازی میکردم، اگه ولش نکرده بودم الآن رئال مادرید داشتم توپ میزدم. 

وقتی یکی تُند آزشون سبقت میگیره، احمق گوساله رو ببین چه جوری میره. همینا عامل تصادفات جاده‌ای و مرگ و میرند! 

وقتی پول طلا نداره بندازه، میگند طلا واسه مرد مکروهه، عقیم میکنه. من که شخصاً بدلیجات رو بیشتر از طلا دوس دارم. 

وقتی نمیتونن دوست پسر یا دوست دختر خوب پیدا کنن، جوووونم راحته، مجردی چشه مگه؟ من دارم سالم زندگی میکنم، هیچ نیازی هم به جنس مخالف ندارم.

وقتی پیلفور ندارن، پیلفور بده، زشته، اَخه، تُفه. نهایتاً نداشتن عیب نیست، توجیه کردن عیبه!...