قضاوت یا حقیقت، مساله این است :)

تو اصفهان بین ۲ تا سه روز طول میکشه تا یه پسر معمولی، با یه تیپ و قیافه‌ی متوسط، با یه ماشین معمولی، مُخ یه دختر معمولی رو بزنه و ببره باهاش شپلکس کنه. تو این سه روز هم سه تا حداقل ۳۰ هزار تومن، باید پول کافی‌شاپ و پاستیل و لواشک و شام بده، درسته؟ به عبارتی یه چیزی حدود ۱۰۰ هزار تومن باید دست تو جیب مبارکش کنه تا بتونه با یکی شپلکس کنه. تهران همین هزینه تقریباً سه برابر میشه، یعنی باید روزی حداقل نود تومن پسره پیاده بشه که بتونه با یه دختر شپلکس کنه.

حالا بعضی از پسرا هستن که هزینه این سه روز رو تو یه شب به یه نفر میدن. به این افراد "هابلین"، جمع مکثر هَبَل، میگویند.  یه عدّه از دخترا هم هستند که همون هزینه ۳ روز رو تو یه شب میگیرن و هر جور خواستن خرجش میکنن. به این دسته از افراد هم "زحمت کشین" اطلاق میشه! اینا همرو گفتم که اینو بگم!

هر کی چهار روز بات اومد بیرون و باهات شام و نهار خورد بعد بهت داد، مریم مقدس نیست، شاید زحمتکش باشه. ازون طرف هم هر کی چهار روز بردت بیرون گردوندت نمیخواد بگیرتت، شاید میخواد، لا الاهَ الَ لاه...

بعد حالا همه اینا یه ور، برعکس همه اینا هم از اونور صادقه. یعنی هر کی هم که روز اول شپلکس کرد، الزاماً هَبل یا زحمتکش نیست!...

پند داستان این بود که، کلاً بیاید همدیگرو قضاوت نکنیم. به این قبله منم هدفم فرهنگ سازی بود، اصن قصد نداشتم قیمت بدم کار و کاسبی مردمو کساد کنم. یعنی میگم سرعت اتفاق افتادن این قضیه ربطی به اون قضیه نداره. اگه متوجه نشدی طوری نیست، شما قضاوت نکنی حله، گور بابای هدف من!