دوست جدیدم م.؟

آن گاه که انسان خود را در خود غوطه ور ساخته بود
و عشق را زیرتسمه ی خشم شکنجه می داد
‌آن گاه بود که انسان یعنی اشرف مخلوقات
گرمی چانه های عفریتان بود
آن گاه که شکوفه های نحیف زیر خروارهای خاک
معصومانه تا ابدیت می خوابیدند
و جهان به عزای مرگ انسانیت نشسته بود
آن گاه بود که خداوند سرود صلح و عشق را
در گوش چوبانها خواند
آن گاه بود که انسانیت تولدی دوباره یافت