امروز

تا دیروز هرگز کسی نمی توانست به من بگوید باید یا نباید،امروز هم هیچکسی نمیتواند به من بگوید باید یا نباید! با این تفاوت که از دیروز تا امروز یک روز گذشته است و من یک روز بزرگتر شده ام ( یک روز دقیقاً بیست و چهار ساعت است و هر ساعت دقیقاً شصت دقیقه و هر دقیقه دقیقاً شصت ثانیه). و نتوانستن کس اولی با نتوانستن کس دوم،زمین تا آسمان فاصله دارد! (از دو روز پیش تا امروز دو آسمان تا زمین راه است) .شاید فردا هم پستی در این وبلاگ مستطاب پاناما با عنوان "امروز" منتشر کردم  و همین متن را تا اولِ شاید، دوباره نوشتم.اما میدانم که میدانید که سخت است و از امروز تا فردا یک روز راه است و نتوانستن کس اولی در پست فردا با نتوانستن کس دومی در همان پست هم زمین تا آسمان فاصله دارد ( از امروز تا پس فردا دو آسمان تا زمین راه است ). ولی هفته ها گذشته و هفته ها در راهند ، منِ جنین تا منِ میّت چند آسمان تا زمین فاصله داریم؟ مگر یک روز چقدر است؟ چه کسی گفته یک ساعت شصت دقیقه است و چه کسی گفته یک دقیقه شصت ثانیه است و اصلاً ثانیه چیست؟ نمیدانم ،  ولی میدانم از زمین تا آسمان چقدر راه است! به اندازه ی همان خیلیِ منِ کودک و یا به اندازه ی آن عدد به زور حفظ شده ی منِ نوجوان ، که در حال حاضر منِ جوان یادم نیست که آن عدد منِ نوجوان چند بوده!

 تکلیف من چیست؟ نه برای آن عدد از یاد رفته،بلکه برای آن هفته های در راه تکلیف من چیست؟!...