الآن نه...

بعضى وقتا بعضیا تو یه شرایط بد، انقد بد میشن و بد رفتار میکنن که غیر قابل تحمل میشند، توجیحشونم اینه که، الآن اعصابم خورده، الآن فکرم مشغوله، الآن حالم بده و فکر میکنن که با گفتن این جملات اطرافیان رو قانع میکنن که اینا جزو کلیات شخصیتشون به حساب نمیاد و این قسمت ها باید بعداً فاکتور گرفته بشه. در صورتى که، عزیز من، تو شرایط خوب که قائدتاً همه خوبن! دیگه اگه اون موقع هم بخواى بد باشى که کلاً ر**ى! تو شرایط بده که آدما باید بتونن خوب باشن و بقیه رو هم خوب کنن و احتمالاً مشکلو حل کنن و اون شرایط بد رو پشت سر بذارن. اگه اون موقع تونستى خوب باشى، خوبى. 

متنفرم از آدمائى که تو شرایط بد هم خودشون هم اطرافیانشون رو به عزا میشونند. ازونائى که دائم انرژى منفى میدن، زیر لبى غر میزنند، دستورى حرف میزنن، در مورد گذشته و کاراى انجام شده و حرفاى زده شده حرف میزنن، سر درد میگیرن، اگه پسر باشن سیگار میکشن، دختر باشن ریز ریز گریه میکنن، ناخن میجوند، سرشون رو میگیرن به یه نقطه خیره میشن، دائم آیه یاس میخونن و بدترین حالت ممکن رو تصور میکنن، به همه بد بین میشند، همش میگند حالا چه خاکى به سرمون بریزیم؟ نُچ نُچ میکنند و آه غلیظ میکشند. دستاشونو به هم میمالند و کلشونو میخارونن، آهنگو کم یا قطع میکنن، سکوت میکنن و از همه هم انتظار دارن ساکت باشن! همه این کارارو هم یه جایى میکنن که تو دید همه باشن، نه که برن یه گوشه به درد خودشون بسوزند و فکر کنند ها...

من که شخصاً رفتار و گفتار آدمارو تو شرایط بد، دقیقاً پاى حساب شخصیت کلیشون و قسمتى از اخلاقشون میذارم. و همیشه دقت میکنم، که سعى کنم تو شرایط بد، خوب باشم.

مراقب رفتار و گفتار خودتون، مخصوصاً تو شرایط بد خیلى باشید...