سکوت چرا

خدایی خیلی سخته آدم به چیزی که می‌گه فکر کنه. یعنی اصن استایل من نیست. من دوست دارم همونی که به ذهنم میادو بگم. ولی نتیجش بعضی وقتا واسه بقیه ناراحت کنندس. این قضیه تا جایی که طرف و ناراحتیش واسم مهم نباشه اشکالی نداره. یعنی همون "به درک که ناراحت می‌شه"ی خودمون. مشکل از جایی شروع می‌شه که مهمه که طرف ناراحت بشه یا نشه. اونوقت دیگه باید به حرفایی که می‌زنی (یا می‌خوای بزنی) فکر کنی، و این یعنی عذاب الهی واسه من. بنابر این ترجیح می‌دم اصلاً کلاً زیاد حرف نزنم که کسیم ناراحت نشه. چه کاریه الکی؟  سکوت به این خوبی. والو...