بی ملاحتی یعنی

‏یه شاگرد دارم که هیچ فیچر (مشخصه) خاصی نداره. یعنی هیچ جوره نمیشه توصیفش کرد. نه چاقه، نه لاغره، نه عینکیه، نه قد بلنده، نه لباس خاصی میپوشه، نه خال داره، نه دماغش عملیه، نه حرف میزنه، نه مدل موی خاصّی داره، نه رنگ خاصیه، نه لهجه خاصی داره، نه دوست خاصی داره، نه ایده‌ی خاصی داره، نه طرز فکردی، نه هیچی هیچی هیچی! هیچ جوره نمی‌شه آدرس داد کدومه! در حدّی که همکارم گفت کیو‌ میگی گفتم چشم چشم دو ابرو، دماغ و دهن یه گردو! من جزو صندلی‌های کلاس حسابش میکنم جدیداً. یه همچین آدمایی رو باید بدند کارخونه سوسیس کالباس باهاشون «مارتادلا» درست کنن! آخه آدم انقدر بی ملاحت؟

پ.ن: ملاحت: نمکینی. (غیاث). مأخوذاز تازی، زیبایی و دلربا بودن و خوب صورتی و لطافت ونیکویی و زیبایی دهان و چشم و ابرو. (ناظم الاطباء).بانمکی. نمک داری. حسن. خوبی. شیرینی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).