قفس

وقتی آدم از یه قفس کوچیک فکری آزاد می‌شه، تازه می‌فهمه تو یه قفس فکری بزرگتره و وقتی دوباره از این قفس بزرگتر بیرون میاد داستان به همین منوال تکرار می‌شه. این جور که پیداست این قفس‌ها تمومی نداره و فقط سایزشون بزرگتر می‌شه. این قفس‌های تو در تو از مکان‌ها و جامعه‌های کوچیک شروع می‌شه و به جای مشخصی ختم نمی‌شه. از خونه و خانواده شروع می‌شه، به مهد کودک و دبستان و محله میرسه، از راهنمائی و دبیرستان و دیپلم و شهر می‌گذره، با دانشگاه و لیسانس و سربازی و کشور پر و بال می‌گیره و انقدر ادامه پیدا می‌کنه که حداقّل الآن نمی‌تونم دربارش نظر بدم...